Önemli bir soru sorarak başlamak istiyorum. Çoğunlukla hangi seçeneğe başvurursunuz? Partnerinizle sorun yaşadığınızda üç seçeneğiniz vardır: 1-Mevcut durumu sürdürmek 2-İlişkiyi sonlandırmak 3-İlişkiyi düzeltmeye çalışmak İlginç bir şekilde, ilk seçenek en yaygın olandır. “Bütün sorun onda. Değişen neden ben olmalıyım. Bütün hata onun.” diyen, ilişkisel problemleri çözmek için motivasyonu olmayan kişiler genellikle bu seçeneği seçebilir. İlişkisel[…]
Posts Tagged: aile
O kadar dinlenilmemeye alışmış ki, Kendini sürekli dinlenilmediği durumlara sokuyor. Ezberi bu. Boz bu ezberi. “Eşimin beni savunmasını istiyorum” bu cümle biz bilincinde olmaksızın şu anlama geliyor olabilir; “onun tıpkı babam gibi davranmasına katlanamıyorum”. Korkularımız ve beklentilerimiz genellikle anılarımızdan kaynaklanır. Anılarımıza cesaretle bakabilmeye…
Son yıllarda yapılan araştırmalar diyor ki; İş birliği, ilişki yönetimi, eleştirel düşünme ve yaratıcılık becerilerine sahip çocuklar yeni yüzyılda ayakta kalabilecek ve hem akademik hem sosyal başarılara ulaşacaklar. Bütün bu becerileri desteklemek ise çok ama çok kolay: ‘Çocuğun ev içindeki angaryaları yapma sorumluluğu hayatla ilgili çok temel kazanımları getiriyor.’ Prof. Dr. Acar Baltaş Çocuklarımızı sorumlulukla ödüllendirelim.
Kendimizi çocuğumuzun oyununa bırakalım, bırakalım o bizi yönlendirsin. Bir şeyler öğretme çabasına girmeden. Kendisine ve bir başkasına zarar vermediği sürece oyunlarına müdahale etmeyelim. Hep hatırlayalım; Çocuk oyunla iyileşir, gelişir, büyür. Ve ancak oyunla güvenli bir bağ kurulur. Kuşlar uçar, Balıklar yüzer, Çocuklar oyun oynar.
“Yemeğini yemezsen üzülürüm bak.” “Dişlerini fırçalamazsan üzülürüm, üzme anneni.” “Ellerini oradan çek amca kızacak şimdi sana.” “Hadi artık topla odanı kızıyorum.”….. Çocuklar davranışlarının doğal sonuçlarının sorumluluğunu üstlenmeyi öğrenmelidir. Çocukların davranışlarının doğal sonucu biz ebeveynlerin üzülmesi/ kızması değildir. Çocuğun yemek yememesinin doğal sonucu aç kalmasıdır, ebeveynin üzülmesi değil. Dişlerini fırçalamamasının doğal sonucu dişlerin çürümesidir, ebeveynin üzülmesi[…]
”Çocuklarımızı dinlemek, onaylamak, duygularını tasdik etmek onların kişiliklerini inşa etmelerine ve birer birey olarak var olmalarına yardımcı olur” diyor doğal ebeveynlik akımının öncülerinden Isabelle Fillozat. Duyguların iyisi kötüsü olmaz. Tüm duygular iyileştiricidir. Misafirdir. En iyi şekilde ağırlayıp uğurlamak gerekir. “Neden mutlusun?”, “Neden ağlıyorsun?”, “Bunda mutlu olacak ne var?” , “Bunda ağlanacak ne var?” Biri size böyle dese[…]
Kendine “Doğru ebeveynlik yapıyor muyum?” diye sorma diyor Brene Brown. Asıl mesele: “Çocuğumun gelecekte olmasını istediğim yetişkin miyim?” sorusudur. Üzerinde düşünmeye değer bir ayrım.
Dün akşam doğanın ortasında kendilerine keyifli bir yaşam kurmuş arkadaşlarımızın evine misafir olduk. Arazilerinin ortasında yaktıkları kamp ateşinde yetişkin sohbeti yaparken, 10 yaşındaki erkek çocukları karanlığın içinden elinde ışıklı bir tüfekle çıkageldi. Babası ise çocuğunun oyununa anında katıldı; -Canavarların hepsini vurdun mu?” Babanın bu sorusuna cevabı oyunun kendisi ile oldu. Karanlığa doğru çevrilen bir silah ve “dan,[…]
Farkında olmadan, çoğunlukla çocuklarımızı sadece var oldukları için onaylamak yerine eylemlerine göre onaylarız. Çocuklarımızın varlığına değer vermek, beklentilerimizin kapanlarına yakalanıp kalmadan var olmalarına izin vermek demektir oysa ki. Bu, çocuklarımızın varoluşlarından, tek bir şey bile yapmalarına, herhangi bir şey ispat etmelerine ya da herhangi bir amacı gerçekleştirmelerine gerek kalmadan “görmek” demek. Çocukların özünü koşulsuz kabul etmek. Çocuklarınızın yaptıkları herhangi bir şeyden tamamen bağımsız,[…]
En sık rastlanan bazı güven sarsıcı yetişkin davranışları: Güven, her şeydir.