En sık rastlanan bazı güven sarsıcı yetişkin davranışları:
- Çocuğun duygularına önem vermemek, daha da kötüsü olumsuzlamak (“Sen köpekleri seversin. Şimdi ağlamayı bırak.”, “Ne var şimdi bunda ağlanacak?”)
- Doymasına rağmen bir bebeği ya da çocuğu biraz daha yemesi için zorlamak (“Hadi ama az kaldı, biraz daha… Hadi, hadi, hadiiii uçak geliyooor.”)
- Çocuğun fikrini değiştirmesi için aklını çelmeye çalışmak (“Hadi ama kızım, annesi Ela’yı buraya ikiniz oyun oynayasınız diye getirdi.”)
- İletişim kurmamak (Bebeğiniz daha konuşmaya başlamadan önce bile onunla bir diyalog içine girmiş olmanız gerekir.)
- Çocuğunuza hiçbir uyarı yapmadan ve onun hiçbir sorun yaşamayacağını düşünerek; onu yeni bir oyun grubu gibi sosyal buluşmalara götürmek (Bilişsel olarak çocuğu hazırlamak güven verir. Nereye gideceğinizi, ne yapacağınızı, ondan beklediğiniz davranışları vb. önceden çocukla paylaşmak çocuğu rahatlatır.)
- İşe veya bir gezmeye giderken, bir olayla karşılaşmamak için evden kaçarcasına ve ona hissettirmeden ayrılmak (Evet, bir protestoyla karşılaşmamış olursunuz ama çocuğunuzda bıraktığınız his “annem/babam bir anda ortadan kayboluyor ve ben güvende değilim”dir.)
- Söylediğiniz bir şeyin tersini yapmak (“Şeker zararlı, yiyemezsin” deyip, ağladığında bir an önce sussun diye bir seferlik de olsa şeker vermek.)
- Bir gün evet denilen şeye, başka bir gün hayır demek (Evde mutlaka genel kurallar olmalı, kurallarda farklılık durumları olduğunda çocuklara muhakkak açıklanmalı.)
- Verilen sözlerin yerine getirilmemesi (Verilen sözler muhakkak yerine getirilmeli, aksi durumlar olduğunda mutlaka açıklaması yapılmalı. Yerine getirilemeyecek sözler verilmemeli.)
Güven, her şeydir.
