Çocuklarımıza bağırıyoruz, kızıyoruz, ceza veriyoruz ve sonra iyi davranmalarını bekliyoruz.
Hangi çocuk kendisini kötü hissettiği halde “iyi” davranabilir ki?
“Ben sevilmeyecek, saygı duyulmayacak kadar kötü biriyim” şemasını yerleştiriveriyoruz bilinçdışına.
Unutmayalım;
Çocuklar ancak ve ancak kendisine saygı duyan, duygularını anlayan, kendisini iyi hissettiren yetişkinlerle iş birliğine girerler.
Bu demek değil ki sınır koymayalım; işin sırrı neyi nasıl uyguladığımızda.
