Manipülasyon; gizli kontrol gücümüz.
“Beni üzüyorsun.”
“Beni sinirlendiriyorsun.”
“Beni çileden çıkarıyorsun.”
“Aa yemezsen üzülürüm ama.”
“Dediğimi yapmazsan küserim ben de.”
“Bugün bizi hiç üzmedin aferin sana.”
“Bak amca kızacak şimdi.”
Duygularımızın sorumlusu olarak çocuklarımızı gösterip onlara kendini suçlu ve kötü hissettirerek istediğimizi yaptırma taktiklerimiz.
Bu manipülasyonlarla çocukta büyük bir suçluluk duygusu oluşur, ayrıca kendi duygularının bir önemi olmadığını, yetişkinlerin duygularının daha önemli olduğunu ve sevilmek- kabul görmek için onlara göre hareket etmek gerektiğini öğrenir.
Kendi istediği şekilde hareket ettiğinde anne/babasını/öğretmenini üzmüştür. En küçük yaştan itibaren kendisine ait olmayan duyguların sorumluluğunu üstlenmeyi öğrenmiştir.
Peki büyüyünce ne olur biliyor musunuz?
Başkalarının duygularını üstlenmeye devam eder, kendi ihtiyaçlarına ve isteklerine sahip çıkmak suçluluk duygusu hissettirir. Etrafında olan biten pek çok şeyden sürekli kendini suçlar. İnsanlara kolay kolay hayır diyemez çünkü onlarda olumsuz duygulara sebep olmayı göze alamaz. Tıpkı çocukluğundaki gibi başkalarının duygularının sorumluluğunu üstlenmeye devam eder.
İletişim dilimizi değiştirelim.
Tercih bizim.
